"Kis-kas, kažoini"
        
        
        карельский: ливвиковское наречие
                
Коткозерский
                
      
             Kis-kas, kažoini, 
 Riw-raw, reboini, 
 Kuzbo jo sinä käveliit? 
 – Muan - taivahan keskes. 
 – Midäbo sie sait d’o? 
 – Sain sada poigua. 
 – Mit nimet poijil? 
 – Ühtel on Üt’t’i, 
 Toižel on Tot’t’i,
 Kolmas – Kanoin Borissu, 
 Nel’l’äs on n’eidoi Leilä, 
 Viijes – Vikki-koiraine, 
 Kuvves – Kut’t’i-kud’žuine, 
 Seiččemes – Semoi poigu, 
 Kaheksas – Kaidupardu, 
 Üheksäs – Ullin-kieloi, 
 Kümmenes – kül’än van’hin.  
      
            
 
                       
            
            
            
        «Кис-кис, кошечка»
    
        русский
    
      
        Кис-кис, кошечка,
 Рив-рив, лисонька,
 Где же ты ходила? 
 – Между небом и землёй. 
 – Что же ты добыла? 
 – Сто лисят я родила. 
 – Как зовут твоих лисят? 
 – Один – Ютти,
 Второй – Тотти,
 Третий – Курицын Борис, 
 Четвёртый – девушка Лейла, 
 Пятый – Викки-собачка, 
 Шестой – Кутти-щенок, 
 Седьмой – сын Семён, 
 Восьмой – Узкобородый, 
 Девятый – Ульяна-врунишка, 
 Десятый – Староста деревни.