Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Lesken akan poigu
Lesken akan poigu
карельский: ливвиковское наречие
Ведлозерский
Vot
, hyvä-horošo , eli enne leskiakku i hänel oli poigu .Hyö oldih köwhät , leskel akal eihäi kes elo tule .Kazvatti häi brihan d’o tävvekse miehekse .Sid rodih soarin boalu .Soari andaw tyttären mučoikse sil , ken loadiw moizen hiitrostvan , što ni moal mostu ei olis .Rahvas kerävyttih sinne soarin boaluh kengi mil löwhkämäh .Briha se pyrgivyw moamalleh tože sinne , soarin boaluh , löyhkämäh , sanow :
– Mamin’ka , blahoslovi , lähten minä soarin luo löwhkämäh !
Moamah sanow :
– Älä lähte , poigani , peädy menettämäh , ei rodei sinus ni midä .
Nu vot , hyvä-horošo , poigu sanow :
– Työnä libo älä , a lähten !
Moamah tuohuksen viritti i mollei ruvettih jumalal molimahes .Poigu kolme kerdoa kumardih jumalal i kolme kerdoa moamalleh .Nu vot , i mäni häi sinne soarin boaluh .Sie kengi mil löwhkäw .Yksi sanow , što parahodan loajin , toine sanow – korablin , eräs saiman , kaikil himoittas soarin tytär soaha mučoikse , ga soari ni kenen löwkändäh ei miely .No vot , hyvä-horošo , lesken akan poigu kyzyw soaril :
– Voingo i minä löwhkeä ?
Soari sanow :
– Voit , sih nähhäi on i boalu laittu .
Nu vot , hyvä-horošo , häi i löwhkähtih , sanow :
– Minä loajin moizen saiman , taigo menöw vetty myö , taigo moadu myö .
Soari duwmaiččow , što nengomoa hiitrostii vie ni kuwltu , ni nähty ei .Siit soari kyzyw hänelleh :
– A kuibo terväh voit loadie , pideägo suwri srokku ?
Häi vastah kyzyw :
– A minbo vastah työ annatto srokkoa ?
Soari sanow :
– Annammo kolme kuwdu srokkoa , sih aigah pideä loadie ее saimu .
Soari hänel andoi srokan kolme kuwdu , a häi vastah löwhkähtih , sanow :
– Minul kolmie kuwdu srokkoa ei pie , a minä loajin kolmih suwtkih !
Häi löwhki i lähti kodih , a hänen nimỉ däi kirjal , što nengoine i nengoine mies otti nengoman srokan .
Nu vot , hyvä-horošo , häi tulow kodih .Moamah kyzyw :
– Midä , poigani , boalulois kuwluw ?
A häi vastuaw moamalleh , sanow :
– Minun nimi nygöi , mamin’ka , däi kirjal .Minä löwhkiin soaril , što loajin moizen saiman , kudai yhteh loaduh menöw vetty i moadu myö .
Moamah sanow :
– Onnaako , poigani , menetit peän .
– Ni midä , mamin’ka , syötä , d’uota i blahoslovi loadimah saimoa .
Moamah syötti , d’uotti , viritti tuohuksen i poigah kolme kerdoa kumardih jumalal i kolme kerdoa moamalleh .Siit pani piikoikaftanan peäl , levien remenin vyöl , kirvehen remenin al , leveisärvišleäpän peäh i lähti meččäh saimoa loadimah .Vot , hyvä-horošo , häi meččäh i puwtui .Löwdi ylen suwren hongan i rubei kirvehel leikkoamah .Dyväi , dyväi i puwtui sе hongu pitkälleh .Häi kirvehen nenäl čökkiw , duwmaiččow , min piduhus pidänöw loadie .Tuli sih hänen luo vahnu starikku , raidaine pravilku käis , i kyzyw :
– Midä , poigani , roat ?
Lesken akan poigu sanow :
– Loajin , d’eädöine , saimoa , löwhkin korolil loadie moizen saiman , kudai vetty myö i moadu myö menis yhten d’ytyi .
– Viego , poigani , otat minuw pod’onšinah ?
– Oi , d’eädöine , ku rubiezit , ga mieleh olis !
Ruvettih loadimah , ga starikku kyzyw hänel :
– A loajimmogo pitkän ?
– A mittuman , d’eädöine , loadinet , moine i hyvä roih , – sanow lesken akan poigu .
(D’o hänel vallan andoi azuo ).
Starikku rubei pravilkal meäreämäh .Puolen nellätty pravilkoa meäräi i kyzyw :
– Roihgo nygöi piduvuttu ?
– A miittuon , d’eädin’ka , loadinet , moine hyvä roih .
Siit starikku meäräi levevytty kaksi pravilkoa puolen kel i op’at’ kyzyi :
– Roihgo täs levevytty ?
– A miittuon , d’eädin’ka , loadinet , ga moine i hyvä roih .
Saimu sе hyö valmistetah , i starikku kyzyw sil leskiakan poijal :
– Soarin kod’žil ajat , ga viego , poigani , on sinul d’engoa äijy-vähä ?
(Enne vahnas , kačo , kod’žil mendyw pidi vie stolal d’engoa panna ).
Häi vastoaw :
– Ei ole , d’eädin’ka , ni kopeikkoa .
Siit starikku andoi hänel nahkahizen ruppisuwn kukkaron i sanow :
– Na , poigani , kukkaro , täs eigo ole d’engoa , eigo loppei d’engat .
Lähtiettih hyö sil saimal meččeä myö ajamah , d’oamah peäzemäh .Starikku n’evvow sil brihal , kui pideä ajoa moadu myö , kui vetty myö , diesvoi ozuttelow .Peästäh d’oamah .Starikku kyzyw hänel :
– Viego on heimokundoa kedä kod’žil ottoa ?
Häi sanow :
– Ewle ni kedä , yksin olen .
Starikku n’evvow hänel , sanow :
– Ku ewle , ga pyrritä ni kedä älä , ken tarinneh iče , ga sidä ota !
Siit hyö proššaittihes starikan kel , i briha lähti yksin ajamah .Ajaw , ajaw , kaččow – mužikku d’oamua myö astuw .Kirgai :
– Välittäi eäre , välittäi eäre , saimu peäl tulow !
Ajoi häi mužikan luo , pozdorovkaiččihes .Mužikku kyzyw :
– Kunne , velli , ajat nengomal saimal ?Kuwlluh ni nähnyh en ole .
Häi sanow :
– Ajan soarih kod’žil .
– Ota , velli , minuwgi kod’žil !
Häi vastai :
– Tule saimah .
Nu vot , hyvä-horošo , mužikku sinne saimah , a mužikal yksi d’algu välläl , a toine toaksepäi kiinnitetty .Ženihymies kyzyi :
– Mindäh , d’eädö , on sinulles yksi d’algu kiini ?
I häi vastai :
– Vähä on , poigani , kahtel d’allal moadu kävellä .
Vot hyö ajetah ielleh d’oamoa myö .Ajetah , ajetah , kačotah – d’oamoa myö mužikku astuw .Briha kirgai :
– Vältäi eäre , d’eädö , saimu peäl tulow !
(Roih hänel druškat , eihäi svoad’boa druškita pie . Dai pädijät roitah ).
Ajoi mužikkah sah , pozdorovkaittihes .Mužikku kyzyw :
– Kunne , poigani , ajat ?Nengomoa saimoa ni kuwlluh , ni nähnyh en ole .
– Ajan korolih kod’žil .
– Ottoat , velli , i minuw ?
– Tule , – kučui briha .
Mužikku saimah nowzi , ga yhten silmän peäl remeni , a toine silmy avoi .Briha kyzyw :
– Mindäh , d’eädöine , sinul on yksi silmy kriepitty ?
Häi vastai :
– Vähä on , poigani , moadu kaččuo kahtel silmäl .
Ajetah , ajetah , kačotah – op’at’ d’oamoa myö mužikku i astuw .Briha kirgai :
– Välittäi eäre , d’eädöine , saimu peäl tulow !
Ajoi sih sah , zdorovkaittihes .
– Kunne , vellet , ajatto ? Nengomoa saimoa ni kuwluh , ni nähnyh en ole !
– Ajammo soarih kod’žil .
– Ottakkoa , vellet , minuwgi !
– Tule , – kučui briha .
Nowzi mužikku saimah , ga puolel suwl remeni .Ženihy kyzyw :
– Mindäh , d’eädöini , on sinul puolỉ suwdu salvas ?
Mužikku vastai hänelleh :
– Vot , poigani , vähä on moailmal välleä tävvel suwl paista .
Moamatku loppih , i saimu heittäh d’ogeh .Nu vot , hyvä-horošo , mužikku – d’ogirandah viruttannuhes , uinonnuh i kielen poikki d’oves lykännyh .Briha kirgai :
– Ota , d’eädöine , kieli eäre , kačo , saimu kielen peäl tulow !
Mužikku sen kuwli , kielen suwh veäldi i nowzi .Ajoi sih briha , pozdorovkaittihes .Mužikku kyzyw :
– Kunne , vellet , ajatto ?Nengomoa saimoa en ole ni nähnyh , ni kuwlluh .
– Ajammo soarih kod’žil .
– Ottakkoa , vellet , i minuw !
– Tule , – kuččuw briha .
(Kačo , miittumoa druškoa kerdyw )!
Mužikku saimah nowzi , ga briha i kyzyw hänel :
– Mindäh , d’eädöine , sinul kieli poikki d’oves d’owdui ?
– A räkel päiväl uinoin , i sinne d’owdui kieli poikki d’oves .
(Vot on druškoa , soarin kod’žikse ajetah )! [Iče , soarnan sanoi , nagraw , sanow : "Kai kummattaw "]!
Lähtiettih ielleh ajamah .Ajettih , ajettih , ga mužikku on ruvennuh d’oves vetty d’uomah i kaiken d’ovensuwn suwh tavannuh .Nu vot , hyvä-horošo , ajaw häi sinne i kirguw :
– Salboa , d’eädöine , suw , kačo saimu suwh tulow !
(Tämä olis äijäl hyvä soarnu , ku olis yhteh palah sanuo , kai vačču muheloittaw , ku rubean sanomah ).
A mužikku vastoaw :
– Ah , räkel päiväl äijäl d’uotatti , kai d’ogi puwtui suwh tavata .
Mendih läheikkäi , zdorovkaittihes :
– Kunne , vellet , ajatto ?Nengomoa saimoa ni kuwlluh , ni nähnyh en ole .
– Ajammo soarih kod’žil .
– Ottakkoa , vellet , minuwgi !
– Tule , – sanow briha .
Vot hyvä-horošo , d’ogimatku sе lopeh , i hyö kopsahutetah ajetah soarin dvorčan pihal .Peästih dvorčah .Neidine hyppäi ikkunah kaččomah , ongo ehki heimokunnal midä paremboa soboa peäl , a iče ženihy löyhkämäs oli ylen pahois sovis .Kačahtih ikkunah , da kogo svoad’borahvahal ribu ribuw pitkembi , ribu ribuw pahembi .
(Pitkät rivut ollow , ga lyhetäh vie , kuni niis miehis peäzettö )!
Häi hyppäi eäre ikkunas , ni kačo enämbi ei .Nu , hyvä-horošo , prišlos’ heile vastata , podr’oadan ku spolni .Vastattih i ruvettih heidy gostittamah , kod’žamiehii muinai .Viinoa heile kannetah , syötetäh , d’uotetah , kui slieduiččow .Nu hyvä-horošo , sulhastettih hyö i svoad’buo pidämaäh pidäy ruveta .Syöndystola se heile proiji i tuli se d’engan stolal panendu aigu :
– Nu , – soaril kyzyw ženihy , – viego d’engoa pidäw stolal panna ?
– Ka kui kačot , on soaril d’engoa , – sanow soari .
– Kui zakon on , ga panna pidäw , – sanow ženihy .
Häi otti , nostaldi sen tyhjän ruppisuwn kukkaroizen kormanis i rubei koadamah stolal .Kukkaron suwn avai i koadoi sih stolal šoapkan suwruon tukun zolotoidu .(Kaftan hot rivus oli , ga kuldoa yksikai oli )! Siit soaril kyzyw :
– Viego pidäw panna d’engoa , vai roih ?
Soari kieldelöy :
– Roih nygöi , roih , soarin dielos nygöi on toas hyvin d’engoa !
Nu vot , hyvä-horošo , ni kui ei soa välleä , pidäw ruveta svoad’boa pidämäh .Ruvetah i duwmaijah : ei olis mieldy myö , hävitteä heijät olis mieli .Soari kyzyw svoad’borahvahal :
– Viego teil matkan dälgeh kylyh himoittas ?
Ženihy sanow :
– Ga sе ei paha olis .
Nu hyö čugunkylyw lämmitetäh ynnällizet suwtkat , d’o ni ližeämäh ei voija mennä .Tuodih viešti , štobi sulhasrahvas kylyh mendäs .Ženihy komanduičči sidä mužikkoa , kudamal oli poikki d’oves lykätty kieli , sanow :
– Mene , Pitkykieli , kačo kylyw , voibigo mennä , ku ei kielasteta .
Nu vot , hyvä-horošo , Pitkykieli meni kylyw kaččomah .Avai uksen , ga kylys kai seinät ku mard’aizet ruskiet , ni läs ei soa mennä .Häi oijendi kielen toizeh seinäh sah i hengästih , ga huwrmiet , hägär , seinih kazvettih : kai on kyly kui ei ole ni mulloi lämminnyh , ne to što tänä vuon .Häi tuli därilleh i sanow :
– Ken i tulgah vierahal moal , ga sidäi maltetah kielastella .Eihäl kyly ole lämminnyh ni mulloi – kai on seinih huwrmiet kazvettu .
Soaris päi käydih kaččomah : ongo neče pravdu .Mendih , ga tozi , mugai on .Vot , hyvä-horošo !Yö hyö siit moatah .Toizet suwtkat soari käski lämmitteä vaskistu kylyw .Toaste sе lämmitettih , valmistettih , ei voidu ni ližeämäh mennä , moine oli räkki .Sanotah :
– Nygöi mengeä , kod’žamiehet , kylyh , kyly on valmis !
Toaste ženihy komanduičči :
– Mene , Pitkykieli , kačo , d’ogo voibi kylyh mennä .
Menöy Pitkykieli sinne kylyw kaččomah , ga toaste ku mard’aine ruskei , ei soa ni lähel lähetä .Häi toas kielen lykkäi toizeh seinäh sah , toas huwrmiet seinih kazvettih .Tulow eäres toizien łuo , sanow :
– Ken i tule vierahal moal , ga sidä i kielastetah , toine päivy därgieh , ewle kyly ni mulloi lämminnyh .
Mendih , kačottih , ga tozi , huwrmiet on seinil kazvettu .Heile tuli vie kolmandekse suwtkii sih d’eähä , eigo puwtu kylyw kylbie , eigo svoad’boa pietä .Kolmandet suwtkat lämmitettih nobd’astu kylyw .D’ongoi ei voija ni ližeämäh mennä , moine on räkki .Tullah kodỉh , sanotah :
– Mengeä , kod’žamiehet , kylyh : kyly on valmis !
Ženihy sanow op’at’ Pitkykielel :
– Mene , Pitkykieli , kačo kylyw .
Pitkykieli menöw kaččomah , uksen avoaw , ga seinät ku mard’azet ruskiet .Häi toaste lykkeäw toizeh seinäh sah , hengähtäh , i op’at’ huwrmiet seinih kazvetah .Tulow eäres sie oman rahvanan luo i sanow :
– Ken i tulow vierahal moal , sidäi kielastellah kolmas päivy yhteh palah !
Soari kaččow , što ei soa peästä miehis nikui .I vie vidumaiččow – ei pie svoad’boa .
– Vot , – sanow soari , – meile vie ei soa svoad’boa pideä , a paiče soarin svoad’boa , teile pideä soaha eläveä vetty grafin !
Ženihy kyzyw hänelleh :
– A kuzbo myö sidä soammo ?
Soari nevvow svoad’borahvahal :
– Nengomas i nengomas linnas , kahten meren tagan , on mostu vetty .
– A tervähgo net tuvva pidäw ? – kyzyw ženihy .
– Kolmet suwtkat annan srokkoa , – sanow soari .
A ženihy vastoaw :
– Suwtkis ku ei tuodanne , ga i kolmis sinne d’eähäh !
(Poddaijahes ei ni mil , puwtuttih miehih )! Ženihy komanduičči mužikal , kudoal oli d’algu sivoksis :
– Keritä d’algu i mene kävy .Osta grafin eläveä vetty i tule därilleh !
Mužikku d’allan keritti , harpai meren askeleh , toizen toizeh i d’o linnas .Ugodih häi pristanil .Sid neidine , kupsan tytär , kudamal oli eläveä vetty myödäveä , ugodih silmii pezemäh žemčugois .Hyö azetuttih sih paginal .Toizet vuotetah soarin luo , ga d’o rubei aigu pitkäkse menemäh , a hyö sie pristanil , briha da neidine , vai paistah .Siit ženihy sanow sil mužikal , kudoal on silmy sivottu :
– Avoa silmy , kačo , kus vien tuoju on .
Häi ku silmän avai , kačoi i sanow :
– Kahten meren tagan , pristanil vai pagizow kupsan tyttären kel , a linnah vie ni käynyh ei ole .
Siit ženihy sanow sil , kudamal oli puoli suwdu sivottu :
– Keritä suw i kurgoa eäres vien tuojoa !
Se suwn keritti i kirgai – röngähtih , ga puolen čoassuw soarin dvorču lekui .Vien tuoju kuwli kirgoandan , dai ylen terväh vien otti , dai harpai meren askeleh , toizen toizeh , dai tuli .
Nygöi zadaniet kai ispolnittih , ni kui ei soa välteä sovad’boa pidämäs .Nu , hyö ruvettih svoad’boa varustamah .Soari rubei tolkuiččemah i enzi kerran nimitti leskiakan poigoa vävykse .Sanow :
– Vävy da svoatot , äijängo svoad’boh viinoa varustammo ?Muwdu rashodoa täydyw soarin kois , emmo ni čotaiče .
Vävyh da svoatot otvietittih :
– Se sinun dielo on , min varustanet , ga se meile i hyvä roih .
Soari sanow :
– Minul on poigoa äijy juotettavoa .
(Näit , soldattoih niškoih pagizow ).
– On äijy poigoa , ga varusta mi tahto , meis hyvin roih .
Soari otvietti :
– Minus hot’ kui vähä , ga viizikymmen sorokovoidu puččii pidäy viinoa olla .
Ženihy vastai hänel :
– A mi roih viijeskymmenes sorokovois , sinun d’o poijil ei rodei , ga meile svoad’borahvahal ei rodei kylläl !
(Ni mis ei heittäi !)
Soari ženihäl kyzyw :
– Äijygo teidy myö pidäs ?
– Meidy myö hot’ kui vähä , kui vähä , a viizisadoa sorokovoidu pidäs .
Ruvettih niidy viinoi kereämäh lawkois , skloadulois i kai net viinat kerättih .Viinat navedittih ylähäkse , a alah kuwru laittih .Kuwroa myö viinat valutah alahakse , juogah ken min kaččow , kuollow ga kuolgah , suwduo ei rodei ni mittumoa .Soari sanow :
– Nu nygöi , vävy da svoatot , viinat on varustetut , pidäw ruveta svoad’boa pidämäh .
– A enne svoad’bon zavodindoa pidäy viinoi proobuija , miittuot ollah , – sanow vävy .
Vot , hyvä-horošo , häi työndäw sidä mužikkoa , kudoal d’ogi suwh meni :
– Menes proobuiče viinoa , miittuot ollah .
Mužikku sе meni viinoi oppimah .Häi pani kuwran suwh i ruvettih viinoi peästämäh .Vot , hyvä-horošo , rubei häi viinoa d’uomah , ga kuwras viinoa vähä tulow .Häi kuwroa kulakal pergaw :
– Peästeät viinoa , peästeät viinoa !
D’o pučis peästetäh , toizes peästetäh , d’o kymmenes pučis peästetäh .Soldatat sie , viinan peästäjät , kai hies ollah , puččiloi sih kuwran suwh vieretetäh , a häi ainos pergaw kuwroa kulakal : "Peästät viinoa "!Peästettih , peästettih , ruvettih kaččomah , ga viinan kel vai viizikymmen puččii däi , a tyhjeä puččii yliči seiny , puoli viijetty sadoa .Saldatat kirrattih :
– Ewle enämbi viinoa !
A mužikku sanow :
– Nennego viinat soarin svoad’bos : ni humaldoa , ni vesseliä ei puwttunuh !
Hätkestyi häi viinoi d’uomah , ga ženihy lähti d’o tiijustamah .Mužikku d’o vastah tuli .Ženihy kyzyw :
– Hyvädgo on viinat ?
– En tiijä , hyvädgo vai pahat on , ga minul d’o kirrattih : ewle viinoa !
Mendih hyö soarin luo i sanotah :
– Davai pidämäh svoad’boa ielleh .
Svoad’bo piettih i molodoit moate mendih , a družkat da muwt rahvas ken kunnegi mendih .
Ruvettih elämäh . Svoad’borahvas oldih ribulois i ženihy rovno ei ollut hyvä , a ruvettih elämäh , ga ženihäh soarin tytär mieldyi , i ženihy rodih armas .Ruvettih ylen hyvin , sobuh elämäh .Mučoil hot’ on armas , ga soaril ewle armas : häi vie aivin duwmaiččow hävitteä .Čoajuw d’uomah kerrytäh sie huondeksel , ga soari paginan d’uohattaw :
– Vot , – sanow , – vävy , sinä meile tulit ylen köwhy mies .Vot , – sanow , – nečie meren tagan on moine linnu . Sie ken ku vähäizen sluwžinow , ga voibi ottoa eluo midä tahto loaduw .
Mennäh hyö mučoin kel moate , ga heile igävy toine toizes erota , tolkuijaheze keskenäh :
– Vot , – sanow mučoi , – toatto ei työnä sinuw eluo soamah , a hävitteä tahtow .Sinne linnah mennes keski merel on soari , a soares ollah lendelijät mavot , hyö d’ogahisty n’okitah , ken vai sinne menöw : ewle järilleh tullutta ni kedä .
Siit häi ielleh nevvo ukolleh :
– Hänelleh ku on himo hävitteä sinuw , ga toizen kerran ku mainiččow , ga pakiče polku soldattua , karabli , karablin peräh bottaine , i karablin peräh porohua kaznu i kaikkie zapastoa vuvveksi , anna roih i hänel pilloa – ongo siit hänel vačču täwzi , vai ewle .Merel ku menet madoloih sah , i mavot ku ruvetah lendämäh n’okkimah , sinä bottah heitäldäi , spiičku piiräldä , porohukaznah lykkeäldi i iče merel uiji .Sinä ku olet pravdu mies , ga sinuw eigo tuli polta , eigo vezi upota !
Nu vot , hyvä-horošo , hyö yö moatah , i tulow huondeksel čoajun d’uondu aigu .Kerrytäh čoajul , ga soari op’at’ i d’uohattaw , sanow :
– Vot vävy , tulit sinä meile köwhy mies , ga vois soaha meren tagan linnas hot’ miitumoa tavaroa , vai pidäw sluwžie vähäine .
Net suwtkat eletäh .Hyö sie mučoin kel ni moata ei , aivin tolkuijah i itkietäh , moine on heile igävy toine toizes erota .Tossu peän mennäh čoajul , ga d’o pidäw šuorita lähtemäh .Vävy se sanow soaril :
– Sinne lähtijes minul pidäw karabli , polku saldattoa , vuvven zapastu kaikkie i kaznu porohoa .
Soari kai hänel andaw ihastuksis , ni midä ei ole žeäli , vai mengäh eäre .Kai valmehekse varustetah , a vävyh vai istuw .(Kui minä toivot , täs ).
Dai lähtöw häi merel ajamah .Ajetah merdy myö i lähenöw se soari , kus mavot ollah .Rubiew soari se lähenemäh , häi otti ičelleh evästy , heittyi lotkazeh i lykkäi viritetyn spičkan karablih .Karabli sе lähti ielleh ajamah , a häi jäi lotkazeh .Ku mustu pilvi , heittyi maduo karablih i sil keskie ku virittih , räškähtih porohat , ga mavot kudamadgi palettih , kudamadgi upottih vedeh .(Putin mužikku ku lähti merel , ga vie muil dorogan puhtasti )!
Häi ielleh kulgow , kulgow , eigo ole karablii , eigo midä .Kulgi , kulgi i puwtui sih samah linnah , kudamah pidi mennä .Hyvä-horošo , tuli häi sih linnah i kävelöw , kaččeleh , kunne mennä yökse .(Rowno ku minä tuliinhäi täh linnah ). Puwtui häi ylen bohatan kupsan kodih : ylen on äijy torguw sil kupsal , ni pereä ei tiijä .Tariččih sih kupsah häi yökse .Yökse laskiettih i ylen hyvin pietäh , syötetäh , d’uotetah .Ižändy tunnustah i rubiew kyzelemäh :
– Kui sinä , ulgomoan mies , puwtuit tänne ?
– Lähtet kävelemäh , ga i puwtut , – vastoaw häi .
Ižändy kyzyw hänel :
– A midäbo voit dieloa pideä ?
– Voin dieloa pideä , hot’ midä pidäkkäh , kaiken moizen dielon sellitän .
Ižändy sanow :
– Meile moinehäi miesgi pidäs , minä sinun paniziin prikaššiekakse lawkkah .
– Voin , – sanou soarin vävy .
– Yksien da kaksien nedälilöin täh , – sanow ižändy , – en olis rakas palkoamah , hot’ kui bedno , ku voizit ehki meile olla vuvven .
Häi vastai izändäl :
– Ižändy , ku mieldynemmö toine toizeh , ga moožet olemmo vie kaksi vuottu yhtes .
(Ohoh , se mies hot liene köwhy olluh , ga tolkukas oli )!
Laitahes vuvvekse , i häi rubiew sluwžimah lawkkah prikaššiekakse .Lawkas häi torguiččow ylen verno , boiko da vesselästi – min nelli prikaššiekkoa torguijah , sen häi yksinäh torguiččow .(Vesseleä ristikanzoa i enne rahvas on suvainnuh ).
Nu vot , vuvven häi torguičči i tuli srokku .Soderžanii hänel on kai valmis , viinoa ei d’uo , eigo muwh mih ota ižändäs dengoa .Ižändy häneh ylen äijäl mieldyi .Ižändy rubei händy pagizuttamah , sanow :
– Edgo vie vuottu olis ?
Häi ei mene vastukavain , sanow :
– Ku lienet , ižändy , mieldynyh , ga vie olen vuvven .
Toizel vuvvel d’o ižändy kaiken kaznan hänel doverii i d’o rubei työndämäh toizih moaloih tavaroa ostamah , midä vai vähenöw ičelleh .Häi kävyw da tulow , čotan kaiken verno pidäw , pahoi ni midä ei pie .Muga sluwži häi toizen vuvven .Srokku tuli , i ižändy op’at’ i rubei händy pagizuttamah :
– Viego rubiet kolmandekse vuottu sluwžimah ?Kolmandekse vuottu ku ruvennet , ga iččespeäl annan koit dai lawkat .
Igäväččäine hänel olis , i mučoi on aiven mieles , ga yksi kai vie däi kolmandekse vuottu .A ižändäl sanow :
– Ei pie minul kodii , da ni eloloi , minä endizelleh sluwžin kolmanden vuvven .
I kolmanden vuvven häi sluwži endizelleh , tavaroa torguičči nellän prikaššiekan vastah .Tuli se päivy , vuvven srokku , i hänet rubei himoittamah kodih lähtie .Ižändy op’at’ rubei pagizuttamah , sanow :
– Kai ičelles ota , a ku voinet aijan menetteä , ga diä vie tänne .
Häi sanow :
– En voi diähä enämbi , minul on mučoi , i nygöi pidäw lähtie .A eluo min lienen lunnastannuh , ga lähties annat .
Nu vot , hyvä-horošo , häi rubei kodih lähtemäh , ižändy työndeäw .Ižändy sanow :
– Enzimäzikse , – sanow , – annan minä sinul karablin , miittumoa ni kuwltu , ni nähty siid gosudarstvas ei .A mittumalbo tavaral gruwzimmo ?– kyzyw izändy hänel .
(Siit ewlla tyhjät palkat , hot kolme vuottu sluwži )!
Häi vastoaw :
– A midä ewle žeäli , ižändy , sil i gruwzi .
Ižändy sanow :
– Minun vallan ku annat , ga ku pädenöw nengomat tavarat , ga minä gruwzin soaravaizel nahkal .
Hänes mieldy myö rodih .Soaravaizel nahkal gruwzittih sе karabli .Andoi škipparit viemäh i andoi dengoa heile , sanow :
– Štobi̮ hänes etto ottas ni midä , a järilleh tulgoa dengan väil kui tahto .
Lähtiettih hyö ajamah i peästih omah gosudarstvah , omah pristanih .Kačotah sie – tulow ulgomoan karabli ulgomoan flaguloin kel .Duwmaijah , ku ei ehki voinu tulis !Nu ku yksi karabli on , ga ei voinu ole .Kaikin mendih randah vastah , i soari tyttären kel meni .Lähti sie , ga oma soarin vävy , hyvä , terveh .Häi i sanow soaril :
– Tämä karabli on minun i tavarat on minun , mene , kačo , miellytgo tavaroih ?
Soari meni karablih , ga täwzi karabli gruwzittu soaravaizel nahkal .Soari sanow :
– Moločču , vävy , tämä karabli da nahkat maksetah miän puoli sarstvoa !
Vot , hyvä-horošo , soari priimi vävyn i tuojat i priglašaičči kaikkii gostih .Tuojat suwtkat gostittih , lähtiettäs eäre , ga soari eti tuöndänyh , kolmet suwtkat gostittih .Kolmet suwtkat gostittih tuojat i lähtiettih kodih .A lesken akan poigu däi mučoin kel elämäh .Enne elettih armahasti , a eriže olduw ruvettih elämäh vie armahembah .I soaril rodih vävy armas .
Minä sie pristanii myö kävelin , karablii da nahkoi kačoin , i minul leikattih pala nahkoa , siit loajiin tabakkukukkaron .Se on vie i nygöi .
Lesken akan poigu
карельский: ливвиковское наречие
Ведлозерский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
Сын вдовы
русский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–