Saivoik tatale
        
        
        Veps
                
Central Western Veps
                
      
             Poručiba vauktan vaudaižen-se jo,
 
  äjou aigalaze, äjou da norelaze. 
 
 Kalliž sinä kazvataižem, kut sinä racitid'
 
  poručita minun vauktan vaudaižen-se, krasnijan da krasotaižen-se. 
 
 Kalliž sinä-da kazvataižem-se, sinä kazvatid' i libutid'
 
  i kahtenkümnen volhan da voduden-se. 
 
 I kut, rodimijad roditel’ad-se, račititai,
 
  poručitai minun vauktan vaudaižen-se
 
  verhiže viluihe da armoižihe-ne
 
  äjou aigalaze, äjou da norelaze. 
 
 Kut minei linneb kubahtada i likahtada
 
  ičemį čomas da čogaižespäi-se,
 
  i kut minei linneb eragata
 
  ičemį kal’hes da kanzaižespäi-se. 
 
 Uže-ške minä kodiš, kalliž kazvatajaižem,
 
  eragoitta dei kubahtoitta da siga. 
 
 I fatitetai-se da goditetai-se,
 
  i käveleškanden ku minä verhiš armoižišpäi-ni
 
  verhide viluide armoideke-ni. 
 
 A side tii i fatitoiš i zagoditoiš,
 
  i oli miilamoi ii antta aigalaze ounu raffaze. 
 
 Kalliž sinä da kazvatajaižem,
 
  sötai sinä da tatuško,
 
  ka sugita-ške i tazoita minun šuukuižed hibusuded-ne,
 
  täl ehtaližuu minun jäl’gmeižuu ehtkoužuu-se,
 
  jäl’gmeine da kerdaine-se. 
 
 I riputa-ške sinä minun vouktaha voudaižehe-se
 
  lühüd da jo lentaine-se. 
 
 Minun vouged i voudeine-se om jo täl ehtaližuu ehtkoižuu,
 
  jäl’gmeižen ehtaižen krasuiše i likuiše
 
  tiiden i čomas-se čogaižes-se,
 
  i tiide dubovijou da jo laveižuu-se. 
 
 L’ubimijad tii l’ubovnijad podružnikaižed,
 
  sugitagat-ko i sötatagat i silitagat minun,
 
  minun šuukuižed hibisuded-ne jo
 
  täl ehtaližuu da ehkoižuu-se. 
 
 Ka otkat-ko tii nügude minun vouged voudeine-se
 
  i krasuižetkatkoi i likuižetkat,
 
  kut i minä krasuižetlin' i likuižetlin',
 
  kut i minä sädatelimoi ehtaze celin'. 
 
 Sugitagat-ko i tazoitagat tii enččikš i edeližikš,
 
  l’ubimijad tii l’ubovnijad podružnikaižed,
 
  töndutei-ko tii prestolnijile praznikaižile-ni,
 
  kackat-ko tii minun vouged voudeine-se.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Свадебный плач, обращенный к отцу
    
        Russian
    
      
        Поручили белую волюшку-то уже
 
  очень рано, очень смолоду. 
 
 Дорогой мой меня вырастивший, как ты смог
 
  поручить мою белую волюшку, красную красотушку-то. 
 
 Дорогой мой, меня вырастивший, ты растил и поднимал
 
  двадцать трудных да годочков-то. 
 
 И как вы, родимые родители, смогли,
 
  поручили мою белую волюшку-то
 
  чужим холодным ласкам-то
 
  так рано и так смолоду. 
 
 Как мне будет двинуться и тронуться
 
  из своего красивого да уголочка-то,
 
  и как мне надо будет покинуть
 
  свою дорогую семейку-то. 
 
 Еще я дома, мой дорогой меня вырастивший,
 
  а уже покинуть и двинуться отсюда. 
 
 И спохватитесь и подождете-то,
 
  и стану ходить я в чужих холодных ласках-то,
 
  с чужими холодными ласками-то. 
 
 А тут вы и спохватитесь и задумаетесь,
 
  и не надо было отдавать меня так рано в люди. 
 
 Дорогой да ты меня вырастивший,
 
  кормилец-да батюшка,
 
  так расчеши-ка и пригладь мои шелковые волосики-то,
 
  в это вечерний мой последний вечерок-то,
 
  последний да разочек-то. 
 
 И повесь-ка ты на мою белую волюшку-то
 
  короткую да ленточку-то. 
 
 Моя белая и волюшка-то в этот вечерний вечерок уже
 
  последний вечерок красуется и ликуется
 
  в вашем красивом да уголке-то,
 
  и на вашем дубовом да полике-то. 
 
 Любимые вы любовные подружки,
 
  расчешите-ка и пригладьте мои,
 
  мои шелковые да волосики-то уже
 
  в этот вечерний да вечерок-то. 
 
 Так возьмите-ка вы теперь мою белую да волюшку-то
 
  и покрасуйте и поликуйте,
 
  как и я красовала и ликовала,
 
  как и я наряжала целыми вечерами. 
 
 Причешите и пригладьте вы по-прежнему и по-давнему,
 
  любимые вы любовные подружки-то,
 
  а как пойдете на престольный праздник,
 
  так присматривайте вы за моей вольной да волюшкой-то.