Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Oli ennen ukko da akku
Oli ennen ukko da akku
карельский: ливвиковское наречие
Неккульский
Oli
ennen ukko da akku , heil oli kolme poigua .Muamo da tuatto heijän , poijien vahnettih i kuoltih .Tuattah poijile jätti mustella : vanhembale poijale kažin , keskimäžele poijale nozniččemet , nuarembale rogožuvihkožen .
Hyö eletäh – ollah , kuni leibiä täwdyi , sini syödih .Sit heil leivät loppiattihes .Vanhembi velleh i sanow :
– Nygöi meil pidäw ičel lähtiä leibiä suamah .Enzimäžikse , – sanow , – lähten minä kažin kel .
Häi i lähtöw toššupiän .Astuw , astuw , päivy tulow loppuh gai puwttuw hiaružeh .Taričeh enzimäžeh taloih yäkse .Sit talois oti luandalas ylen äijy hiirdy .Mužikku i sanow :
– Tule , – sanow , – luandalah , mene yäkse (a siä oli ylen äijy hiirdy ), muijal ei ole sijua .
A sil poijal oli kaži huavos i voopče ižändät ei tiätty , mi on zviärilöi kaži .Menöw poigu luandalah , jaksaheze , oman tužurkan panow bokan alle , šuapkan pialuksih , kažin tyändäw välläle dai uinoi .
Huandeksel ižändät nostah aijoi , mužikku emändälleh i sanow :
– Mene , – sanow , – kačo , naverno hiiret on syädy händäh siä .
Akku menöw , ga luandalas miäs viruw : yhtes bokas suwri tukku hiirdy tapettuw , toižes bokas toine , a kaži ištuw juwri poijan piän rinnal .Nostatti emändy poijan , kuččuw juamah čuajuw pertih (a akku ennepäi oli roskažinnuh mužikale : nengoine miehel on zviäri ).Čuajuw juamah ruvetah , ga mužikku zavodii paginan , sanow miähele :
– Mibo sinul neče on zviärilöi , – sanow , – myä velli tämä meile .
A poigu sanow :
– Ohoh !Tädägö ? Tädä en myä , en ota ilman eloloi !
A mužikku händäh kaikelleh ugovarivaiččow : myä dai kai .A poigu sanow :
– Äijängo sit andažit ?
Mužikku sanow :
– Min ottanet !
Poigu sanow :
– Huavon kuldua andanet , ga annan .
Mužikku sanow :
– Ola velli hot’ kaksi .
Čuajun juandan loppow poigu , pualentoštu huavua kuldua ottaw i lähtöw kodih velliällyä .Vellet sanotah :
– Kuibo sait nengožen suwren tukun kuldua ?
Häi heile sanow kai .Keskimäine velli duwmaiččow : "Vuataz minä nygöi opin lähtiä nozniččimian kel "!Toššupiän huandeksel nouzow aigažeh , virka ni midä ei toizile vellile i lähtöw .Menöw , astuw , astuw , tulow hiaružeh .Kaččow häi : akku koin očas kirvehel lammastu keriččöw .Häi i sanow :
– T’owta , midäbo ruat ?
T’owta sanow :
– Lambahal villoi lyhendän .
A poigu sanow :
– Davais minä opin lyhendiä .
Kuni t’owta lyhendi yhty lammastu , sini poigu lyhendi kymmene lammastu .T’owta sanow poijale :
– Myä , velli , tämä bruja minule .
Sanow :
– Myäžin , ga äijängo sit andažit ?– poigu kyzyw .
Akku sanow :
– Min otat .
– Huavua kaksi kuldua otan , – poigu sanow .
Akku ottaw poijan vedäw aittah , puwrus päi kaksi huavua kuldua navaliw .Poigu net ottaw dai lähtöw .Tulow vellilöillyä .Vellet konešno ihastuttih : kui da kai sait nenne ?Häi sanow heile .Čuaju juvvah , muate viertäh .
Kaikkii nuarin poigu muates duwmaiččow : "Vuatas minä opin lähtiä vihkozen kel huamei , engo midä sua ".Huandeksel nowzow aigazeh i lähtöw .Kerale ottaw suwren postelinpiälyksen , kudamah menöw ruištu huawua seiččiä .Furaškan piäh panow i astuw .Astuw , astuw – tulow järvyt vastah .Ištuh järven rannale , ottaw vihkožen kädeh – zavodiw nuaraštu plettiä , iče pajattaw : "Tämän järven rupitan , vedehiäžen riputan "!Vedehiäne sen i kuwli , sanow poijalleh :
– Menes kačo , ken siä on riputtaju ?
Rannale tulow vedehiäžen poigu – peitoiči kaččow – ištuw miäs ylen zdorovoi .Häi punaldah , vedehiäžen poigu , menöw dai sanow tuatalleh :
– Ylen zdorovoi miäs ištuw , tuan kel ei sua ni kel spruaviakseh , voittua !
Tuattah sanow :
– Menes opi hänen kel kiistah juasta .
Poigaine sе tulow , vedehiäžen poigu , rannale i sanow :
– Sinä se meidy riputat , ga voidgo meile jälles juasta ?Läkkä opimmo kiištah juasta !
A mies sanow :
– En minä ni lähte , mene opi minun sizären kel juasta .
Ottaw vedäw vičikköžeh vedehiäžen poijan : siä oli jänöi .Jänöile poigu käit ku loškuaw – jänöi pöllästyw i lähtöw juaksemah ylen äijäl .A vedehiäžele sanow :
– Mene juakse jälles sizärele !
Juaksi , juaksi vedehiäne jänöile jälles : tavata ei voinnuh , järilleh kiändyi i poijal sanow :
– Minä , velli , en voinuh sizärdäs tavata , ga sinuw en ni rubia tabuamah .
I hyppiäw vedeh . Menöw sinne i tuatalleh sanow .Tuattah sanow :
– Mene opi rawdastu keppii lykätä yläh : kudai ylembi voibi lykätä ?
Vedehiäžen poigu kepin ottaw i tulow rannale (kepis oli puwdu viassua ).Sanow miähele :
– Davai lykkiämmö kepin : kudai ylembi lykkiämmö , – sanow , – lykännet sinä ylembi , voit meidy riputtua .
Miäs sanow :
– Davai . – Sanow miäs vedehiäžen poijale . – Lykkiä enzimäžikse sinä .
Vedehiäžen poigu ottaw hurniw – ga ei ni nävy , muga yläh meni keppi .Sit ottaw kepin kädeh miäs i taivahah kaččow , sanow :
– Anna tai pilvyt vältäheze , eiga lykännen , ga tartuw sinne keppi .
Vedehiäžen poigu sanow :
– Älä , velli , lykkiä sofsem , eiga jiämmö kepittäh – dostali keppi on !
Poigu ei ni lykännyh .Vedehiäžen poigu sanow :
– Nengai nenga on dielot : en andanuh lykätä keppii , eiga pilvih mennys .
Tuattah i sanow :
– Ga nygöi zerku hevon kudai voitto loitombakse kandua ?
Tulow vedehiäžen poigu zerku hevon kel randah i sanow miähele :
– Davai , kudai kannammo zerku hevon loitombakse selläs ?
Vedehiäžen poigu ottaw hevon selgäh i kandaw hevon sylele viijele .A poigu sanow :
– Davai minä opin , – sanow , – sinä selläs kannoit , a minä kannan jalloin keskis da loitombi sinuw .
Poigu selgäh nowzow hevol , kaksin pualižin , i lähtöw ajamah .Ajaw , ajaw jo puolen virstua .Jo vedehiäžen poigu sanow :
– Tua , velli , hebo iäre , ota mi tahto !
Miäs hevon tuaw järilleh .Vedehiäžen poigu hevon ottaw i vedäw tuatalleh i sanow :
– Minä kannoin selläs hebua palažen vai , a häi kandoi jalloin keskis hebua puolen virstua , ei ni käzil pidänyh !
Tuattah sanow :
– Mene sano sille miähele : annammo hattuh kuldua mi vai pidäw , vai älgäh riputakkah meidy .
Tulow vedehiäžen poigu randah i sanow miähele :
– Ota mi tahto kuldua , vai älä meidy riputa !
Miäs sanow :
– En äijiä ota , vai anna minule furašku täwzi .
Vedehiäžen poigu lähti tuamah kuldua .A miäs sil aigua muah kaivoi havvan , pani sinne postelin piälyksen i furaškah azui lowkon , sen pani postelin piälystän piäle , azetti .
Vedehiäžen poigu tuaw pualen huavua kuldua , furaškah kuadaw , a furašku ei tävvy !I muga kandoi seiččiä huavua kuldua – sit vaste furašku täwdyi .Miäs sanoi vedehiäžen poijale :
– Läkkä nygöi viät minule kullat .
Vedehiäžel selgäh panow kuldian kel huavon – postelinpiälystän , iče lähtöw jälles astumah .Astutah , astutah – tulow peldoine vastah . Dorogan rewnas on astivo .Vedehiäne kyzyw :
– Mibo tämä on ?
Miäs sanow :
– Tämä on minun tuatan suga piän suvittaw .
Vedehiäne duwmaiččow : "Toko vai on tuattah täl !Vai ei piä kädeh puwttua ".Astutah , astutah iälleh .Tulow pellol adru vastah .Vedehiäžen poigu kyzyw :
– Mibo tämä on ?
A miäs sanow :
– Tämä on minun tuatan vilku lihan syädäw .
Vedehiäžen poigu varavui , jo ei tahto kodissah lähtiä kuldii vedämäh i duwmaiččow : "Jesli en lähtene , viä pahembi rodiaw ".Tullah kodižellua – vedehiäne varavužissah kullat lykkiäw pihale , a iče pagoh , a miäs kuččuw omii .
Oli ennen ukko da akku
карельский: ливвиковское наречие
Неккульский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
[Счастье от наследства]
русский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–