Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Surmu-suarnu
Surmu-suarnu
карельский: ливвиковское наречие
Сямозерский
Оli enne
mužikku .Nimi oli hänel Kiril .Da akku oli .Akal oli nimi Mat’oi .Kirilän akku sai lapsen ylen hyviin .Akkah sanow ukole :
– Lapsi pidäz ristittiä .Kuomuo ewlo ni kedä vernoidu ottua . Kai ollah rahvas balamuwtat !
Akkah sanow ukole :
– Opi mennä kuomua eččimäh .
Mužikku lähtöw kuomua eččimäh .Tulow pyhä Il’l’u vaetah .Pyhä Il’l’u sanow Kiriläle :
– Kunne lähtiit , Kiril ?
– Lähtiin kuomua eččimäh .
A Il’l’u sanow :
– Ota minuw kuomakse .
Mužikku eanow Il’l’al :
– En voi minä sinuw ottua kuomakse , ylen olet sinä sluaboi mies .Ken sinule ruistu kobran view kirikköh , sille lähtet selgäh .Siid ei rodei kuomua minule .
Il’l’u lähtöw dorogua myö astumah , dai mužikku ielleh , yksi yksiele , toine toiziele .Astuw mužikku ielleh dorogua myö mene tie min aigua , tulow mužikale pyhä Miikul vastah .Pyhä Miikul kyzyw mužikal :
– Kunne menet , Kiril ?
Kiril sanow pỵhä Miikulale :
– Akku sai lapsen , menen kuomua eččimäh .
Pyhä Miikul sanow Kiriläle :
– Ota minuw , Kiril , kuomakse .
Kiril sanow pyhä Miikulale :
– En voi ottua minä sinuw kuomakse .Sinä olet ylen sluaboi mies : ken sinule tuohuksen uskaldaw , bohattu mužikku , dai sinä sidä rubiet hyvittämäh .
No hyö proščaidaheze .Pyhä Miikul lähtöw ielleh dorogua myöten , i Kiril lähtöw ielleh astumah .Astuw Kiril dorogua myöten .Kiril kaččow : astuw mužikku vastah .Kyzyw mužikku Kiriläl :
– Kunne menet , Kiril ?
Kiril sanow mužikal :
– Akku sai lapeen , poijan , menen kuomua eččimäh .
Mužikku sanow Kiriläle :
– Ota minuw kuomakse .
Kiril kyzyw mužikal :
– Mi sinä miehii olet ?
Mužikku sanow :
– Minä olen Surmu .
Kiril sanow Surmale :
– Gu olet sinä Surmu , siid otan kuomakse .Surmu on kaikiz vernoin mies : kedä häin tahtonow ottua , siid ni miittumat kielastukset ei piätä .
Mužikku da Surmu lähtietäh kodih päi astumah .Tullah kodih akalluo Surmu da Kiril .Sanow Kiril akalleh :
– Minä täs lövvin kuoman , Surman toin .Surmu on prawdu mies kaikel muailmal .
Tuvvah hyö pappi , lapsi ristitäh čestim-por’atkom .Pappi järilleh lähtöw omah kodih i Surmu diäw sih Kirilälluo .Suwtkat Surmu gostiw kuomalluo .Rubiew Surmu iäre lähtemäh .A Kiril sanow :
– Ole , kuomu , täs vie , toizet suwtkat gosti .
Surmu sanow Kiriläle :
– En voi olla , kuomu-rukku , äijy rahvastu otettavua on : on vanhua , on nuordu – net pidäw kai , kenen očeredi tulow dai pidäw ottua .
Surman kere hyö proštitaheze .I Surmu sanow lähties , sanow :
– Kuomu , minä tullen ottamah , ole valmis .Tullen yöl , tullen päiväl – ole valmis .
I Surmu lähti iäre , muwda ni midä ei sanonuh .Hyö diädih kodih elämäh i poiguadah kazvattamah .Poigu hyö kazvatettih tob’jakse miehekse .Poigah rubei eluo suamah äijäl i hyö kazakkua pidämäh , käskyläizet heil valmeheksi ruvettih syömisty tuomah .Erähän päivän ruvettih Kiril akan kere pagizemah :
– Meil nygy on aiga hyvä eliä : on syvvä , d’uvva kylläl .Eigo pidä ruata ni midä i žiäli olis kuolda nygy i Surmu tullow i kuolda pidäw ob’azatel’no .
Hyö ollah kaksikymmen viizi vuottu , a kuomua ei nähtä .Erähäl yöl kolottiw Surmu veräin taga .Mužikku menöw veräidy avuamah .Kuomal veräin avuaw , laskow pertih .Tulow pertih , sanow Surmu :
– Nygy , kuomu , ottamah tulin .
Kiril sanow Surmale :
– Kuomu-rukku , eigo vois vähästy minud elättie ?
Surmu sanow :
– Nygy täh ni miittumat paginat ei päitä – ole valmis .
Mužikku sanow :
– Anna hot’ kolmiksi suwtkii srokku , kuomu-rukku , hoz ičele luain ruuhen mieldy myö .
A Surmu sanow :
– Voit azua ruuhen .Ruuhen azunda aijakse annan srokkua , ku olet kuomu .
Mužikku ruuhen azui i kriiškat hyvät i ravvoitti pajas i toi pertih i opii mennä ruuheh .Opii Kiril ruuheh mennä , ruuhi rodei parahite i Kiril nowzi ruuhes .Sanow Kiril Surmale :
– Opi sinä , kuomu , mennä , dai goi sinule ollow parahite , ku olemmo kuomakset ?
A Surmu sinne meni ruuheh .Surmu gu ruuheh meni , i Kiril sinne salbai Surman .Kri̮iškan pani , nuagloil iški i rawduvandehet ravvoitti i suattoi vedeh hänen , Surman , ruuhen kere .
Sie vies pidäw kolmekymmen vuottu .Jo Kiril iče vahneni . Surmua ole ei , ga et kuole .Jo olis häin ruadi kuolemah .Jo Kirilän poiga sidä lyöw , vahnani .Jo rahvastu rodiiheze mene tie mi muale .Siid erähän ehtän (tywni ehty rodiiheze ) dogadietih järves vezi kiehuw .Ruvettih kaččomah , mi neče čuwdoloi on : vezi kiehuw keskijärves !Siid opittih suaha händy rahvas , ga ylen syvä on .Siid ruvettih nuotal pyydämäh .Siid nuottah tuli ruuhi .
Rahvas pöllästyttih : "Mi neče čuwdoloi on : pokoiniekku vai mi ollow "?Hyö se ruuhi , rahvas riičittih .Surmu ruuhes piästettih . Surmu pyhkäldih pagoh .Siid vie pageni , kolmekymmen vuottu oli pagos Surmu : pöllästyi – ei vie tostu kerdua pandais .Siid Kiril ei tiijä omua iččiedäh , moine on vahnu .Kiril käski kirjaižen kirjuttua kuomah : "Oi jo , kuomu-rukku , tule minuw ottamah , minä en voi enämbi eliä ".
A surmu vastah otvietan kirjutti : "Oliin minä ottamas kerran , enämbi ei himoita tulla , – sanow , – pidänöw , ga tule iče , minä priimin ".Surmu kirjutti iččeh adrestan : pidänöw , ga tule täh .Kiril sanow poijalleh :
– Oi , poigaine , vie minuw rištižän luo , tahtonet minus piästä , eiga pidäw eliä ilmaine igä .
Poigu hebon val’l’asti i tuatan pani regeh i vei kuomah luo .I poigah sanow rištižälleh :
– Täš toin , rištižä , tuaton , priiminetgo sinä tuaton ?
Surmu sanow rištipoijalleh :
– Tol’ko , poigani , äijy on miesty . Minä oliin vahnin mual , nengoistu durakkua ei sluččinuheze , miittuman gor’an ozutti kuomale tuattos .Kolmekymmen vuottu oliin järven pohjas , vie se nuottuniekat suadih , eiga pideli ilmain igä sie istuo i rahvas gor’ua nähtih , mi vahnattih yhten hänen durakan täh .
Siid Kirilän Surmu otti .Siid mužikku piäzi toižele ilmale .
Surmu-suarnu
карельский: ливвиковское наречие
Сямозерский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
Сказка о смерти
русский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–